Ég leit þig fyrst einn dag, einn sumardag
með drifhvít morgunský.
í grænum mó þau léku fagurt lag
og léku það á ný.
Í lágri þúfu í þessum græna mó
var þeirra litla bú.
var þeirra yndi umlukt bjartri ró
og einni von og trú.
Og þegar sólin hneig í hafið rótt
og hvarf í roða glóð.
Ég sat þar oft og sat þar fram á nótt
við söng og ástarljóð.
Og engin ást er sælli í ljóð og söng
en söng og óði þeim.
og hvaða eilífð er þeim nógu löng
sem elskast hjörtum tveim,
sem elskast hjörtum tveim.
